پا به پای کودکی هایم بیا*******کفش هایت را به پا کن تا به تا

قاه قاه خنده ات را ساز کن*******باز هم با خنده ات اعجاز کن

پا بکوب و لج کن و راضی نشو*******با کسی جز عشق همبازی نشو

بچه های کوچه را هم کن خبر********عاقلی را یک شب از یادت ببر

خاله بازی کن به رسم کودکی**********با همان چادر نماز پولکی

طعم چای و قوری گلدارمان*********لحظه های ناب بی تکرارمان

مادری از جنس باران داشتیم********در کنارش خواب آسان داشتیم

یــــا پـــــدر اسطـــوره  دنیای ما**********قـــــهرمان بــــاور زیبای ما

قصـــه های هـر شب مادربزرگ*********ماجرای بزبز قندی و گرگ 

غصه هرگز فرصت جولان نداشت *****خنده های کودکی پایان نداشت

هر کسی  رنگ خودش بی شیله بود*****ثروت هر بچه قدری تیله بود

ای شریک نان و گردو و پنیر  !******* همکلاسی ! باز دستم را بگیر

مثل تو دیگر کسی یکرنگ نیست******آن دل نازت برایم تنگ نیست ؟

حال ما را از کسی پرسیده ای ؟******مثل ما بال و پرت را چیده ای ؟

حسرت پرواز داری در قفس؟*****می کشی مشکل در این دنیا نفس؟

سادگی هایت برایت تنگ نیست ؟****رنگ بی رنگیت اسیر رنگ نیست ؟

رنگ دنیایت هنوزم آبی است ؟******آسمان باورت مهتابی است ؟

هرکجایی شعر باران را بخوان******ساده باش و باز هم کودک بمان

باز باران با ترانه ، گریه کن !******کودکی تو ، کودکانه گریه کن!

ای رفیق روز های گرم و سرد******سادگی هایم به سویم باز گرد!